Mijn ontmoeting met Gorbatsjov

Deze maand overleed Michail Gorbatsjov. De voormalig president van de Sovjet-Unie, die de wereld heeft veranderd. Gorbatsjov beëindigde de Koude Oorlog. Daarvoor kreeg hij in 1990 de Nobelprijs voor de Vrede.

Ik heb het genoegen gehad om de wereldleider te ontmoeten. Ik weet het nog als de dag van gister. Het was in 2003, in het Groninger Museum. Daar was een tentoonstelling over het Russisch Landschap. En Gorbatsjov hield een persconferentie.

Ik zat in de zaal met een paar honderd journalisten uit de hele wereld. Ik dacht: dit wordt lastig, maar het zal me lukken om hem even te spreken. Dit was mijn kans. Gorbatsjov stak een
verhaal af over het Russisch Landschap. En toen hij klaar was met z’n verhaal, keek hij de zaal in en zei: zijn er nog vragen?

Nou, ik stónd niet op. Nee, ik spróng op. Gorbatsjov keek me verbaasd aan. Zoveel enthousiasme had hij kennelijk niet vaak gezien. En toen wees ‘ie naar me. Van al die honderden journalisten mocht ík hem de vraag stellen. Ik vroeg hem hoeveel zorgen hij zich maakte over goed drinkwater in de wereld. Want ik wist dat de oud-Sovjet-leider betrokken was bij het Wereld Water Forum.

Het had niks met de tentoonstelling te maken. Maar mijn vraag was in de roos. Gorbi sprak een kwartier lang zijn zorgen uit over de schaarste aan water. Nu en in de toekomst. En wat er volgens hem moest gebeuren…

Gorbatsjov sprak zo lang tegen me, dat er voor de anderen geen tijd voor vragen meer overbleef. En ik? Ik vond het zo sympathiek van de Nobelprijs-winnaar, dat ik hem een hand wilde geven. Nou, dat was dus niet de bedoeling, want er stonden vier kleerkasten van lijfwachten om hem heen. Ik dacht: als ik dichterbij kom, dan lig ik opeens met mijn handen geboeid op de vloer.

En dus stak ik van een afstandje mijn hand uit. En wachtte op wat komen ging. Gorbatsjov mompelde iets tegen zijn bodyguards, stapte op me af en gaf me een hand. Dat was een momentje, hoor. Sommige dingen vergeet je nooit meer.

Michail Gorbatsjov. De man die de wereld veranderde… In de gang van mijn huisje hangt een ingelijste ansichtkaart van hem met zijn handtekening. Als mooie herinnering aan een mooi moment.