Jaren geleden ontmoette ik Alpha in een junglestad in Sierra. Alpha had een sneu levensverhaal. Het jonge ventje was wees. Zijn vader was overleden toen Alpha 2 jaar jong was. Verdronken op zee. Zijn moeder stierf een paar jaar later door ziekte.
Ik nam Alpha onder mijn vleugels. Sindsdien noemt hij mij zijn vader. We hebben een geweldige band. Alpha is een echt wereldgozer. Hardwerkend en supersympathiek. En… gezegend met een enorme passie en talent voor voetbal.
We bellen elke dag. “Hello daddy. It’s me, your son. How are you today? And how are my grandfather and grandmother doing?”
Twee jaar geleden gebeurde er iets heel bijzonders. Alpha werd tijdens een voetbalwedstrijd ontdekt door een scout van een profclub uit Guinee. Het moederland van de wereldberoemde Paul Pogba. Alpha’s ultieme droom om professioneel voetballer te worden, kwam uit. Jongens, wat was ik trots toen hij me belde om dit te vertellen.
Nu moet hij binnenkort met zijn team een voetbalwedstrijd spelen in Marokko. Alpha had een paspoort nodig. Iets dat hij als straatarm weeskind nooit had gehad.
“Daddy,” zei hij. “Je bent mijn enige familie. Mag ik dan ook jouw achternaam?” Ik kreeg een brok in mijn keel. Natuurlijk mocht dat!
En zo kon het gebeuren dat Alpha vandaag in hoofdstad Freetown zijn paspoort ophaalde. Met de naam Pieter de Kramer. Pieter, de naam van mijn vader, die hij als zijn opa beschouwt. Want dat wilde hij zo graag.
Mijn jongen is zo ongelofelijk blij dat hij nu ook officieel mijn zoon is, dat hij zijn kersverse achternaam meteen op zijn voetbalshirt liet drukken. Pieter de Kramer. Eindelijk eentje in de familie die wél kan voetballen…
