Het levensverhaal van Woutje leest als een jongensboek. Wout was slechts twee turven hoog, maar gezegend met een ongekendesprongkracht. Niemand in Nederland kon zo goed koppen als hij. Sparta-trainer Barry Hughes zag er een gouden formule in: alle ballen hoog op Woutje. Alleen al in het jaar 1983-’84 scoorde hij 21 doelpunten. Bijna allemaal met z’n hoofd.
En zo kon het gebeuren dat onze Wout, die even daarvoor nog in een witgoedwinkel werkte, de selectie van het Nederlands elftal haalde. Wout kopte in z’n leven duizenden ballen. Het voetbal heeft hem veel gebracht. Wout reisde voor z’n sport de hele wereld over. Maar het heeft hem ook wat gekost: zijn gezondheid. Rond z’n vijftigste gebeurde er iets geks. Wout begon dingen te vergeten. Hij wist niet eens meer wie in zijn periode de andere aanvallers van Oranje waren. ‘Oh ja. Marco van Basten en Ruud Gullit. Nu je het zegt…’
Toen Woutje op een dag verdwaalde in zijn eigen woonplaats kreeg hij vreselijk nieuws: alzheimer. Artsen ontdekten dat, door het vele koppen, Wouts schedeldak drie centimeter was gezakt. Het was de oorzaak van zijn ziekte.
De jaren erna takelde Wout af. Hij belandde in een verzorgingshuis voor dementerende ouderen en had eigenlijk nog maar één pleziertje in z’n leven. Elk weekend werd hij door Sparta-supporters opgehaald om zijn cluppie, uit en thuis, te kunnen zien spelen. Als Sparta op een druilerige vrijdagavond met 3-0 verloor in Oss of Emmen, dan zat Wout tóch met een grote glimlach op de achterbank in de auto. ‘Ach jongens, die belabberde wedstrijd ben ik morgen toch weer vergeten’, schaterde hij dan tegen z’n rijdende maatje Peter van der Zwan. Humor hield hem in leven. Tot Wout deze week zijn laatste adem uitblies. Even daarvoor had hij zijn lieve zoon Robin z’n laatste woord in het oor gefluisterd: ‘Sparta…’
Tot overmaat van ramp is na Wout ook zijn clubmaatje Aad Andriessen overleden. Twee kanjers, geboren en gestorven met een roodwit hart.
Ik wens de familie heel veel sterkte toe. Maar natuurlijk óók de Sparta-familie. Wout en Aad zullen in onze herinnering voortleven. Vandaag, morgen… en jaren nog hierna.
